Dziś myślimy o tym by zrobić coś dla naszej własnej historii, dla historii nas jako Polaków.

Ośrodek w Płakowicach ma historię, którą warto „zachować w pamięci”. Historię którą warto opowiedzieć nie tylko naszym dzieciom ale również dzieciom na całym świecie… Pokazać, że my Polacy to nie tylko historia „sprawiedliwych wśród narodów świata, historia Jedwabnego i zielonej granicy ale również historia ośrodka w Płakowicach… Całkowicie nieznana większość naszego społeczeństwa, bo nikt o niej jeszcze głośno nie opowiedział… a nie mamy czego się wstydzić….

My chcemy o tym opowiedzieć i stąd nasza inicjatywa…

Nasza historia zaczyna się tuż po drugiej wojnie światowej, do ośrodka w Płakowicach docierają dzieci sieroty wojenne z wojny domowej w Grecji. Dzieci pochodzą z Grecji i ówczesnej Macedonii. W tym miejscu znajdują opiekę, leczenie i edukację. Rząd Polski rozpoczyna akcję poszukiwania opiekunów w kraju ojczystym, odnajduje dziadków, rodziców lub innych członków rodziny, po to by dzieci te miały prawnych opiekunów. Pozwala tym rodziną osiedlić się w Polsce. To nie jest odosobniony przypadek, w tym czasie do Polski trafia prawie 600 000, uchodźców z ogarniętej wojną domową Grecji… Polska w tym czasie jest krajem zrujnowanym pożogą wojenną, wszystkiego brakuje, społeczeństwo i władze stają na wysokości zadania. Uchodźcy bez większych problemów asymilują się w Polsce… Do dzisiaj w Grecji starsi ludzie czują wdzięczność dla naszego społeczeństwa…

Jest rok 1953, do Polski trafia pierwsza grupa dzieci uratowanych z działań wojennych na terenie Korei, dzieci są ewakuowane zarówno z późniejszej Korei Północnej jak i Południowe. Dzieci z ośrodka przejściowego pod Moskwą trafiają do Polski. Już na Okęciu po przylocie dokonywana jest selekcja. Do ośrodka pokazowego w Otwocku (władza stworzyła wizytówkę dla prasy i społeczeństwa) trafia 200 dzieci, zdrowych i ładnych, tych w najlepszym stanie. Do Płakowic trafiają pozostałe prawie 1200, zakażonych, schorowanych (niektóre miały po 3-4 różne choroby), zagłodzonych prawie na śmierć. Władze z obawy przed licznymi zgonami dzieci na samym początku ich pobytu zamykają ośrodek w Płakowicach. Jednostka wojskowa chroni do niej dostępu. Służba Bezpieczeństwa dba o to by informacje o tajemniczych pensjonariuszach nie przenikała na zewnątrz. By uratować dzieci, ściąga się z całego kraju wielu specjalistów, pedagogów, nauczycieli, lekarzy. Olbrzymi wysiłek władz i społeczeństwa nie idzie na marne. Dzieci zostają uratowane… odżywione, wyleczone, zapewnia się im edukację. Znajdują tutaj prawdziwy „drugi dom”. Po pewnym czasie ośrodek zostaje otwarty… Dzieci mogą brać udział w wycieczkach, chodzą do kina, biorą udział w zawodach sportowych… Społeczeństwo akceptuje bez problemów małych uchodźców z orientalnego kraju… Szczęście dzieci z Korei nie trwa długo, w 1959 roku, wszystkie zostają odesłane do Korei Północnej, również te których rodziny pozostały w Korei Południowej… los większości z tych dzieci był tragiczny… Na terenie ośrodka powstaje dom dziecka. W latach dwudziestych XXI wieku ośrodek zostaje opuszczony i niszczeje. Kilka lat temu przejmuje go fundacja św. Krzysztofa szykuje go na dom dla osób niepełnosprawnych. W tym czasie rozpoczyna się wojna w Ukrainie, ośrodek ponowie zaczyna służyć uchodźcą… Ponownie społeczeństwo włącza się do akcji. Ośrodek zostaje odbudowany. Przez ośrodek przechodzą dziesiątki i setki kobiet i dzieci… Zresztą odbudowa ośrodka trwa do dzisiaj…

Nasza inicjatywa ma zadanie zachować w pamięci tą historię, przekazać ją w odpowiedniej formie młodemu pokoleniu.    

Oto cel naszej inicjatywy:

 Promocja miasta i gminy Lwówek Śląski w mediach społecznych i publicznych.

Pozyskanie środowiska społecznego dla promowania historii współczesnej regionu. Wparcie lokalnej turystyki.

Upamiętnienie faktu przebywania, udzielenia schronienia i pomocy na terenie gminy i miasta Lwówek Śląski, dzieci uchodźców z:
- Korei,
- Grecji,
- Macedonii.
- Ukrainy.

Chcemy to realizować przez:

1. Książkę, foldery (opracowania naukowo-historyczne).
2. Stronę internetowa.
3. Konferencję.
4. Wystawę multimedialną.5. 6. Reportaż, program TV.
7. Pomnik.
8. Izbę pamięci.

Pozyskujemy już zdjęcia, relacje, pamiątki od świadków tych wydarzeń. Koreańczycy z Południa nakręcili film dokumentalny o Płakowicach, który nie został w Polsce pokazy (tylko na festiwalu kultury koreańskiej w Warszawie). Potrzebujemy naszych, własnych świadectw, byśmy naszą historię mogli opowiedzieć po swojemu…

Trailer filmu dokumentalnego z Korei w załączniku "Dzieci zabrane do Polski."… warto go obejrzeć… Film jest nakręcony profesjonalnie, do jego udziału zaproszono popularną w Korei Południowej aktorkę, co pomogło w jego promocji, film otrzymał kilka nagród. Nie ma polskiej wersji językowej. 

 W załącznikach kilka wybranych fotografii z ośrodka w Płakowicach. Jak wyglądał kiedyś i jak wygląda dzisiaj. 

Jeśli znajdziecie zrozumienie i zainteresowanie naszą akcją to wesprzyjcie ją chociaż w najprostszy sposób, przekazując 1,5% odpisu na cele społeczne na nasze konto:

Nr konta: 81 83840009 0110 3601 2000 0006

podawajcie nr KRS Stowarzyszenia "Nasz Dworek": 0000334467 koniecznie z dopiskiem: "zachować w pamięci". Te pieniądze posłużą nam do założenia strony internetowej i pozyskanie środków do rozpoczęcia realizacji pozostałych celów. Realizację planujemy na wiele lat, bo potrzebujemy wielu środków. Możecie również wesprzeć naszą inicjatywę przekazując tego maila swoim znajomym. Jak już będzie strona to będziemy mogli się dzięki niej komunikować… Zawsze musi być jakiś początek… Jeśli ktoś z Was zechce pomóc nam w inny sposób: marketingowy, w obsłudze mediów społecznościowych, strony internetowej itp. to zapraszamy do współpracy. Jeśli możecie to przekażcie tego maila dalej swoim znajomym, rodzinie, wszystkim którzy by ewentualnie mogli nam pomóc. 

dr n. med. Krzysztof Wachal - założyciel inicjtywy "Zachować w pamięci. Ocalić od zapomnienia."